Film, płacz, smutek, święta..

Cześć!
Na początek chciałam Wam złożyć życzenia z okazji świąt Wielkanocnych (wiem, że za późno)

Zdrówka, szczęścia i mokrego (dzisiejszego) Dyngusa!

Tak, wiem, super życzenia :D

Ok, teraz może zacznę tłumaczyć tytuł tego posta. Dzisiaj obejrzałam końcówkę filmu...

MÓJ PRZYJACIEL HACHIKO 

 
(końcówkę, dlatego, że kiedyś tam obejrzałam i wiedziałam co tam się stanie)

No a więc moja mama nawet nie oglądała, ale zapłakana ja, tłumacząca jej całą historię zaczęłam płakać (pozdrawiam mamę ;D )

Film opowiada o psie, który znalazł pewien pan na stacji kolejowej. Pies bardzo szybko przywiązuje się do właściciela. Codziennie przybiega na stację kolejową, wtedy, kiedy jego właściciel wraca z pracy. Jednak pewnego dnia Parker (właściciel) nie wraca. Nagle zmarł. Jednak pies najwyraźniej myślał, że Parker żyje, dlatego przychodził na stację kolejową codziennie przez 10 lat z nadzieją, że właściciel wróci.

Już jak o tym piszę zaczynam płakać! Musicie to obejrzeć, jest to wspaniały film!

Opowiem Wam jeszcze pewien (prawie ostatni) wątek. Pies czeka na stacji (już po tych 10 latach) i przypomina sobie czasy ze swoim panem. Bawili się, śmiali... a pies wcale nie wiedział o śmierci  ;(

Płaczę, płaczę i płaczę D;

I jeszcze słodki gif <3

Obejrzyjcie, polecam!!

Pozdrawiam,
Martyna.